Halaman:Si Umbuik Mudo.pdf/27

Halaman ini telah diuji baca

sampai ka cucu elok juo, nan ditanun urang bapataruah, nan dirakik urang bainsang, mauleh ka ayia lidah, mamutuih ka lidah api.

Lah tapakai sagalo sahalai, lah badeta balah kacang, sisampiang upiah karareh, suduiknyo manikam ampu kaki, bakato si Umbuik Mudo, “Oi Amai joden di amai, pandang bana lah di amai, lai baa denai mamakai?”

Manjawab amai si Umbuik, “Kok itu nan waang tanyokan, tak ka gawa doh lai, tak bacacek doh rasonyo.”

Lah bajalan si Umbuik Mudo, diracak kudo nan balang, bajalan mandaciang-daciang, manampuah labuah nan panjang. Alah dijinjiang guratehnyo, lah manduo-duo lunak, ganto gadang heboh maheboh, ganto ketek panggia mamanggia, pado lalu suruik nan labiah, tainjak samuik indak mati, mati batang babujuran, alu tataruang patah tigo.

Dakek basarang hampia, hampia rasokan tibo, sampai inyo di laman, marantak kudo si Umbuik, marantak marangeh panjang, takajuik cando gurunyo, tacangang urang nan banyak, tagak badiri kasadonyo, maninjau ka pintu gadang, lah tampak si Umbuik Mudo, sanan bakato gurunyo,

“Cubadak tangah laman
Dijuluak jo ampu kaki;
Jan lamo tagak di laman
Ambiak kandi basuahlah kaki.”

Lah naik si Umbuik Mudo, satu naik inyo manyambah, manyambah kapado gurunyo:

“Dari dusun ka Situjuah
Sirauik parambah paku
Paku digulai ka pabuko
Disusun jari nan sapuluah
Ditakuakan kapalo nan satu
Diunjuakan lutuik nan duo.”