— 157 —
„Soedalah mari goea anterin loe sama si Sioe-kioe; kaloe loe poenja entjim tjarih samentar loe boleh poelang, kaloe engga, loe boleh tidoer teroes sama si Sioe-kioe."
„Sabetoelnja sala takoet, ko Hoei-djin, tapi kaloe saia pergi ka roemah besar, bagimana ini pintoe blakang engga dikoentji ?"
„Koentji sadja dari loear," kata Hoei-djin, kamoedian lantas ia lakoeken sabagimana ia poenja kata. Sasoeda itoe laloe ia toentoen tangannja Bong-loan adjak poelang ka roemanja.
„Habis kaloe entjim mara sama saia bagimana, ko Hoei-djin ?" kata Bong-loan dengen soeara sember lantaran baroe habis menangis. ,Kaloe saia nginap sama si Sioe-kioe, tentoe besok saia kenah dipoekoel lagi."
„Kaloe engga samentar loe poenja entjim poelang loe boleh lantas poelang; kaloe loe kapoelesan lah besok pagi. Djangan takoet, besok nanti goea jang anterin; kaloe dia maoe poekoel djoega, goea nanti pegang tangannja."
Bong-loan kaliatannja masi moendoer-madjoe, tapi oleh kerna ia merasa amat takoet boeat tinggal sendirian dalem roemahnja, mendjadi achirnja ia toeroet djoega sabagimana adanja Hoei-djin poenja bitjara.
Hoei-djin adjak ia ka kamar blakang, dimana Sioe-kioe ada sedeng tidoer dengen ditemanken oleh Armili.