Halaman:Pembalesan Kedji.pdf/192

Halaman ini tervalidasi

— 192 —

„Tentoe", kata Dian-hoei dengen soeara sabar. „Ini sakali kaloe boekan angtjtho owee lebi soeka dijalan kaki poelang Kalongan. Bilang sadja, ko Kek-hoaij, brapa paling besar orang boleh pasang."

„Brapa ko Dian-hoei maoe pasang?" tanja Kek-hoaij dengen bersenjoem.

„Boleh tiga riboe boeat satoe kartoe? Owee bilang teroes-terang owee pasang angtjhio!"

„Kaloe tiga riboe sadja si boeat apa ditanja lagi, ko Dian-hoei. Oewang jang ada di depan sadja masi ada kalebian boeat bajar itoe pasangan."

„Kaloe begitoe, baek," kata Dian-hoei. „Tiga riboe angtjhio!"

Sambil bitjara begitoe ia bantingken satjekal oewang kertas di atas medja sama satoe kartoe angtjhio jang soeda ditjelentangin.

Jang laen-laen meliat Dian-hoei begitoe pertjaja pasangannja, lantas djadi toeroet-toeroetan katarik hati. Antara iaorang dengen diam-diam ada banjak sekali jang toeroet pasangannja itoe orang Pekalongan.

„Djadi ja, ko Dian-hoei ?" tanja Ket-soen

„Eh, eh, masa maen-maen salamanja!"

Kek-soen angkat lopa-lopa. Koetika itoe Kek- hoaij poenja moeka lantas djadi berobah. Dian-hoei poenja mata lantas djoega dapet njataken itoe, hingga koetika Kek-soen bantingken lopa-lopanja, laloe ia berseroe lebi doeloe: