— 328 —
kata poelah boedjang itoe, jang tida lantas bisa dapet kenalkeh orang poenja soeara.
„Samoe orang soeda poelang, tapi goea maoe dateng; boekah, Isa!“
„Eh-eh siapa si?“
„Koerang adjar masa ja loe engga kenalin sama goea?“ terdenger sekarang itoe soeara dari loear jang dioetjapken sedikit keras.
„Apa ba Ban-tjoan?“
„Betoel, lekas boekah.“
Sekarang lantas terdenger soeara grendel jang dipoeter dan soeara slot jang dikiserken, kamoe-dian pintoe lantas terboekah.
„Maoe ada apa, ba Ban-tjoan?“ tanja Isa.
Anak moeda itoe tida lantas menjaoet, ia mengoentji kombali pintoe dari dalem, kamoedian lantas berdoedoek di orang poenja pembaringan.
„Sekarang soeda terlaloe malem, ba Ban-tjoan,“ kata poelah boedjang itoe, „nona soeda tidoer.“
„Goea dateng djoega boekan boeat bitjara sama dia.“
„Habis maoe bitjara sama siapa?-samoenja djoega soeda tidoer.“
„Goea maoe bitjara sama loe dan loe belon tidoer; jang laen-laen seoda tidoer itoe ada lebi baek lagi; tapi djangan tok loe bitjara koewat-koewat, Isa! Kaloe sampe ada jang bangoen nanti djadi engga oeroes.“