Halaman:Siti Kalasun.pdf/65

Halaman ini telah diuji baca

 Kan iyo bapak pandeka, babini jo urang sinan, lah baranak duo tigo, baru gaek mauntok pulang, mudo tingga di nagari urang, jikok pikiran ambo surang, elok babini di kampuang, bialah urang celek matonyo, asa padusi urang awak,” katonyo si Palindih, manuruik sangkonyo Kalasun lah marando, dipanciang-panciang jo etongan.

 Manjawab Siti Kalasun, “Di rumah si Ani, bara lamonyo, apo sabab Tuan bacarai?”

 Manjawab pulo si Palindih,

“Putuih badangtiang tali rabab
Tasingguang di urang lalu;
Indak guno dicari sabab
Habih untuang saba dahulua.”

 Batanyo juo Siti Kalasun,”Salamo itu Tuan di Medan, ado batamu jo suami ambo Sari Alam, laikoh inyo barasaki, baa lah kabanyo tu kini,”

 Sadang bakato duduak baduo tibo mandeh nyo dari dapua, manatiang galeh tigo buah, barisi kopi bagulo, sarato piriang pisang gadang, dilatakkan di ateh meja, dikawani duduak anak kanduang, sanan bakato mandeh si Kalasun.

 “Lah lamo Sutan ka rumah, lai basuo suami Kalasun, apo galehnyo di Medan?”

 Manjawab si Sutan Palindih, “Jo maaf ambo mintak, bukan kito duduak bagunjiang, lorong kapado Sari Alam, inyo bakawan jo urang Bateh, urang Bateh Padang Panjang saroman sajo kaduonyo, sarupo urang hilang aka, itu raminyo kota Medan, apo dijua apo laku, banyak urang habih kayo, asa badan sehat sajo, batua-batua tagak manggaleh, bana-bana mancari pitih, tidak dibuek uru-uru, tidak suko baporak-porak, insya Allah dapek pitih.

54