Halaman:Tjerita Ko Teng Tjan.pdf/199

Halaman ini tervalidasi

— 760 —

koerang ada jang djadi lebi boeroek dan abis sama sekali.

Ini peroba’an alam jang ada terhadep di depan mata, soeda membikin Ko Kong dapet inget ia poenja pengidoepan jang doeloe-doeloe. Koenjoeng- koenjoeng matanja mengoetjoer aer, membasaken tangannja, jang mamegang les terbikin dari pada benang soetra jang bewarna.

Perdjalanan ini di lakoeken tjepet djoega, kerna doea hari kamodian marika telah sampe di wates tananja kota radja.

Tatkalah berdjalan poela sedikit djaoe dan melintas pada satoe djalanan aken liwat di Sin Jong, koetika itoe The An Gin lariken koedanja ka hadepan Ko Kong. Dengen heran ia menanja; „Tjianswe, kenapatah ambil djalan ini? Itoe djalanan di sebla Oetara masi tinggal baek. Liwat tiada brapa paal soeda lantas sampe di Kie Lin Tjhung. Oh Tjianswe, akoe ingin sekall bisa lantas sampe di sana, tentoe djoega semoea orang nanti merasa sanget beroentoeng dan girang, apabila liat Tjianswe poelang.”

Sedeng kata begitoe, matanja ini pengikoet selaloe mengintjer ka satoe djoeroesan, di mana gedong toeannja ada terletak.

„Oh, itoelah traboleh, Gin,” kata Ke Kong sambil goleng kapalania. „Akoe poenja kainginan, soepaja bisa lantas mengindjek pelataran depanKo Teng tian